«دنیای اقتصاد» بررسی کرد

جهان 2019 از نگاه اکونومیست

شادی آذری
دنیای اقتصاد: جهان در شرایطی سال 2018 را پشت سر می گذارد و وارد سال نوی میلادی می شود که در اقصی نقاط آن شاهدبی ثباتی هستیم.از برزیل گرفته تا ایتالیا پوپولیست های بیشتری سکان قدرت را به دست گرفته اند، اقتصاد جهان شکننده تر از سال گذشته شده است، بازارها پرنوسانند، یک جنگ تجاری پر از انتقام گیری بین آمریکا چین در جریان است، غول های تکنولوژی موجبات خشم بسیاری را فراهم کرده اند و نظم قانون محور جهان مورد تهدید قرار گرفته است. این وضعیت، امر پیش بینی را نه تنها دشوار که گمراه کننده نیز کرده است.


نشریه اکونومیست طبق روال هر سال با نزدیک شدن به پایان سال میلادی، پیش بینی نویسندگان خود و نویسندگان مهمان را از وضعیت جهان در سال آینده منتشر کرده است. در این ویژه نامه اکونومیست می توان به طیف گوناگونی از نویسندگان همچون جرمی کوربین رهبر حزب کارگر بریتانیا، استیسی کانینگهام رئیس بورس نیویورک و پونی ما رئیس شرکت تنسنت برخورد. بخش ویژه ای از این پیش بینی ها نیز با عنوان آینده باز، به شکل گفت و گویی ارائه شده است در مورد اینکه چگونه میتوان لیبرالیسم را برای قرن بیست و یکم بازآفرینی کرد، موضوعی که به مناسبت صدو هفتاد و پنجمین سالگرد تاسیس اکونومیست مورد بحث قرار گرفته است.

توصیفی از جهان که اکونومیست برای سال 2019 ارائه کرده به این شرح است:

جو اقتصادی جهان متغیر است. تا اواسط سال آینده میلادی، آمریکا موفق خواهد شد رکورد طولانی ترین رشد اقتصادی بدون وقفه خود را بشکند اما تا پایان سال به سمت رکود کشیده خواهد شد. نرخ رشد اقتصادی چین کند خواهد شد در حالی که هندوستان افزایش نرخ رشد اقتصادی را تجربه خواهد کرد.سوریه پس از هرج و مرج، موفق خواهد شد به لیگ کشورهای دارای بالاترین نرخ رشد اقتصادی بپیوندد در سوی دیگر طیف نرخ های رشد اقتصادی اما ونزوئلا و ایران جای خواهند گرفت. در اروپا، ایتالیا با بحران مالی دست و پنجه نرم خواهد کرد.

در سال 2019 بازارهای سهام دچار همگرایی می شوند و یکسو سوق می یابند، اما به کدام سو؟ آیا بازار سهام آمریکا دچار سقوط می شود یا بازارهای دیگر نقاط جهان افزایشی می شوند؟ بخش دوم این گزاره یک پیش بینی هوشمندانه است. مدیران آمریکایی اما باید از کوچک ترین فرصت به وجود آمده برای لذت بردن از وضعیت زندگی استفاده کنند چون دوران خوش برای شرکت های آمریکایی دوامی نخواهند داشت. در حوزه سیاست، پیش بینی اکونومیست این است که سال 2019 سالی بزرگ برای دموکراسی خواهد بود. کشورهایی که بیش از یک سوم جمعیت جهان را در خود جای داده اند، از جمله هندوستان، اندونزی و نیجریه، انتخابات سراسری برگزار خواهند کرد. افراد خوش بین امیدوارند که این رویداد، برگ جدیدی باشد بر دفتر رویدادهای چندساله اخیر که در آن رقم خورده بود. در مورد بریتانیا می توان پیش بینی کرد که برگزیت (خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا)، سرانجام روی خواهد داد و همزمان با خروج بریتانیا از این اتحادیه موج اتهامات متقابل تشدید خواهد شد. در چنین شرایطی اتحادیه اروپا دارای یک کمیسیون جدید، یک پارلمان جدید و یک رئیس جدید برای بانک مرکزی اروپا خواهد شد.

برای چین عدد 9 نگران کننده است. سال هایی که عدد آن ها به نه ختم می شود، یادآور خاطرات بدی است رهبران این کشور را نگران می کند. سال 2019 صدمین سالگرد جنبش چهارم مه در چین است، اعتراضی که بعد ها بسیار گرامی داشته شد. سال 2019 همچنین سی امین سالگرد تظاهرات دانشجویان در میدان تیان آن من چین خواهد بود. در سال آینده میلادی مشاهیر جهان مورد توجه قرار می گیرند که دلیل آن هم سالگردهای مربوط به این اشخاص است. سال 2019 مجموعه ای از سالگردهاست: صدو پنجاهمین سال تولد ماهاتما گاندی، پانصدمین سال ورود هرنان کورتس به مکزیک و مرگ لئوناردو داوینچی. در سال پیش رو، موج جدیدی از ماه نوردی ها آغاز خواهد شد. 50 سال پس از آنکه نیل آرمسترانگ گام بلند خود را برای بشریت برداشت، سفینه های فضایی (که برخی از آن ها خصوصی خواهند بود)، بار دیگر به سمت ماه عزیمت خواهند کرد. در چنین شرایطی ناسا نیز موفق خواهد شد به دورترین نقطه ای که تاکنون بشر در تاریخ فضانوردی به آن دست یافته است برسد.

هیچ نقطه ای از دید تکنولوژی پنهان نخواهد ماند. چه با هوش مصنوعی و چه با شناسایی چهره، تکنولوژی در همه جا به چشم خواهد خورد. شاید اما سیلیکون ولی (مهد فناوری در آمریکا) به غایت اوج خود رسیده باشد و غول های تکنولوژی از نظارت قانون گذاران آمریکایی و اروپایی در امان نخواهند بود. تولید ناخالص داخلی هندوستان از تولید ناخالص داخلی بریتانیا سبقت خواهد گرفت. جمعیت نیجریه به 200 میلیون نفر بالغ خواهد شد و در آمریکا جمعیت افرادی که در اوایل قرن 21 به بلوغ رسیدند، از جمعیت نسلی که در سال های پس از جنگ جهانی دوم به دنیا آمدند بیشتر خواهد شد و به پر جمعیت ترین نسل آمریکایی بدل خواهند شد.

سال 2019 سال گیاه خواری، هویت جنسیتی و شراکت مالی به جای ازدواج در برخی از کشورها خواهد بود. به مدد سازمان ملل متحد، 2019 همچنین سال زبان های بومی خواهد بود. کسب و کارها نیازمند آن خواهند شد که بیش از پیش نسبت به روندهای اجتماعی و تحولات سیاسی اطرافشان هوشیار باشند. و در نهایت اینکه از همین حالا نبرد 2019 آغاز شده است. این نبرد بین دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا و کنگره ای است که تحت کنترل دموکرات ها درآمده است. این جنگ، جنگی بسیار سخت خواهد بود. نشریه انگلیسی «اکونومیست» سال گذشته نیز با انتشار پیش بینی خود از جهان سال 2018 آن را به مثابه سال «اعصاب خردکن» دانسته بود. به گزارش این نهاد سال 2018، سالی «اعصاب خردکن» خواهد بود. براساس این گزارش که در نوامبر سال 2017 منتشر شد، اکونومیست تاکید کرد که در سال 2018 شاهد تلاش مردم دنیا در راستای گریز از تنش های سیاسی و آشفتگی های تکنولوژی خواهیم بود. البته درسال 2018 می توان نیم نگاهی به رشد اقتصادی قابل قبول و رویدادهای جهانی شامل المپیک و جام جهانی فوتبال داشت.

در گزارش «جهان در 2018» اکونومیست آمده بود: «سال آینده (2018) در بسیاری از جنبه ها همچون چالش هسته ای کره شمالی، گفت و گوهای «برگزیت»، اصلاحات اقتصادی چین، انتخابات ریاست جمهوری در برزیل و مکزیک، حیاتی خواهد بود. در این سال شاهد نبردهای جذاب برای اثرگذاری، ایده ها و رهبری خواهدیم بود.» در گزارش سالانه «اکونومیست»، 12 روند مهم جهانی برای سال 2018 پیش بینی شده بود. یکی از مهم ترین پیش بینی های گزارش جهان در 2018، تقابل مکرونیسم در برابر ترامپیسم بود. دونالد ترامپ با اولویت قرار دادن آمریکا، شعار «نخست آمریکا» را در دستور کار خود قرار داده است.. امانوئل مکرون اما نوعی از قراردادهای اجتماعی را منطبق  با جهانی شدن هستند، وعده داده است، قراردادهایی که در کنار افزایش رقابت و کارآفرینی از کارگرهایی که شغل های خود را از دست داده اند، حمایت خواهد کرد. به گزارش «اکونومیست»، مکرون نمونه امروزی شده تدی روزولت است؛ رئیس جمهوری اسبق آمریکا که بیشترین سهم را در «عصر ترقی» داشت.

از سوی دیگر این گزارش موضوع گذشت 10 سال از بحران مالی جهان پس از سال 2008 میلادی را مورد توجه قرار داد و با عنوان اقتصاد متوازن شده جهان در سال 2018 نوشت: 10 سال پس از بحران مالی 2008، یک حس خ.شایند فراگیر در اقتصاد جهان شروع خواهد شد. گرچه برای بسیاری سال 2018 می تواند به معنای آغاز بهبود واقعی اقتصاد باشد، اما در واقعیت ممکن است روند بهبود به انتهای خود رسیده باشد؛ به عقیده ی کارشناسان، اقتصاد جهان تمایل دارد هر 8 تا 10 سال، وارد رکودی عمیق شود. آخرین رکود مربوط به سال 2008 است. پرسشی که مطرح می شود این است که دلیل اصلی رکود بعدی چیست؟ اتخاذ سیاست های انقباضی شدید و سریع توسط بانک های مرکزی.




منبع: دنیای اقتصاد